Tagarchief | WW

20.Ex Werkgever gek geworden.

Vandaag is het 6 november, met mijn man gaat het de laatste weken iets vooruit, hoewel hij nog regelmatig de black-outs heeft worden ze lijkt ons, toch iets minder.
Alleen de nachten voor hem zijn nog steeds verschrikkelijk, soms heeft hij ondanks de medicatie nachtmerries en wordt dan dik in het zweet wakker.
Hij komt nog wel iedere veertien dagen bij de arts, deze wil hem mede zijn verschijnselen en zijn hartoperaties goed in de gaten houden.
En we gaan nu al maanden lang iedere twee weken naar maatschappelijk werk.

Ook heeft de huisarts hem nog steeds kalmerende middelen voorgeschreven omdat het anders toch nog niet echt goed gaat.
Een goede week geleden hebben we huisarts een extra lang gesprek gehad en daar is uit voort gekomen dat hij toch iets vooruit gaat en we zijn blij met ieder beetje.
Ook hebben we besproken dat het, het beste is dat nu hij aan de betere hand is om hem bij de ziekenwet af te melden, zodat hij alvast kan proberen te solliciteren wat zijn herstel volgens de arts waarschijnlijk ten goede zal komen.
We houden er beide wel rekening mee gezien het medische verleden en leeftijd van mijn man, dat het niet echt makkelijk zal worden om een nieuwe baan te vinden maar willen zeker alles proberen.

Dus ja, de afgelopen weken lijkt er wat vooruitgang te zitten bij mijn man tot..vandaag.

Vandaag is het echt heel erg mis gegaan, u zal het misschien moeilijk kunnen begrijpen, maar wij begrijpen het zelf ook nauwelijks.
Het volgende is het geval.

Vandaag krijgt mijn man post van het UWV met daarin de mededeling
dat zijn nu inmiddels Ex werkgever bezwaar heeft aangetekend dat hij nadat zijn ontslagtermijn om was nog in de ziekenwet zat.
Die werkgever heeft zelfs nu nog het lef om te beweren dat hij vindt dat mijn man alleen is thuis gebleven vanwege het conflict wat ontstaan is en dus helemaal niet ziek is.
Hij schrijft daarbij dat mijn man zeker niet ongeschikt geacht is om in die tijd te werken.
Dat gaat dan over de tijd nadat zijn ontslagtermijn verstreken is.
Blijkbaar kan je dit allemaal nog aangedaan worden zelf als het je werkgever niet meer is.

Deze Ex Werkgever is nu echt helemaal gek geworden!!!!!

Immers is het zo dat toen mijn man een paar maanden geleden dit zelfde te horen kreeg van de Arbo van die ex werkgever er een Deskundigenoordeel is geweest bij het UWV en mijn man absoluut arbeidsongeschikt is verklaard.
En nu krijgen we dit hele verhaal opnieuw.we begrijpen nu ook waarom die Mediator destijds maanden later ( vlak voordat het ontslagtermijn om was) pas dat rapport van dat gesprek Vol Leugens aan ons heeft verzonden.

Dat rapport is gedicteerd door de ex werkgever daar wordt hij immers door betaald!!
Dat rapport kregen we ook niet na dat Mediation gesprek maar pas vlak voor dat het ontslagtermijn was verlopen en mijn man officieel een werkeloze zou worden.
In dat rapport wordt geen enkele keer over mijn man Zijn ellende gesproken en ook niet over wat hem allemaal is aangedaan terwijl dat wel uitgebreid daar ter sprake is geweest.
Het enigste wat die Mediator er in heeft gezet is hoe aardig die werkgever over mijn man denkt en hoe erg die werkgever het voor mijn man vindt dat hij geen werk meer heeft.Een groot pak schijnheilige Leugens.dat hele rapport.

Vanmiddag heb ik het enigste gedaan, wat ik nog kan doen en dat is opnieuw contact gemaakt met onze advocaat van de bond.
Deze is pas maandag weer bereikbaar dus ik heb dat hele gedoe uitgelegd aan iemand die mij te woord stond daar.
Deze heeft mij uitgelegd, dat het zelden voorkomt dat een ex werkgever zo ver gaat dat hij zelfs na de ontslagtermijn opnieuw een bezwaarschrift bij het UWV indient endat het op zeker een kwestie van geld is voor die werkgever.
Onze advocaat gaat daar zeker stappen tegen ondernemen, maar ondertussen brengt deze werkgever onze uitkeringen dat is zeker geen vetpot.weer in gevaar.
We leven nu van maand tot maand en zelfs dat is ons niet gegund door die ex werkgever.

En mijn mandeze is op het moment totaal van de kaart en weet niet meer wat nog te beginnen tegen deze vent met zijn beweringen.
Ik kan echt helemaal niets meer uit hem krijgen, hij zit in zijn eentje boven, dus ben ik van radeloosheid gaan schrijven in de hoop dat het mij iets helpt om dit nu weer te verwerken.
Is er dan helemaal niemand die er voor kan zorgen dat deze ex werkgever eindelijk hier mee op houd en ons nu eindelijk met rust laat.hebben wij dan helemaal geen recht meer op een menswaardig bestaan??

Dat is nu de beloning voor je eigen 40 jaar rot te werken in deze maatschappij, waarvan 18 jaar voor deze ex werkgever zich uit de naad gewerkt.

19.Zonder Inkomen

okt17

Oktober 2009:

Ik voel mij down en dood moe, om eerlijk te zijn leeg gezogen door de dingen waar we doorheen moeten en nog steeds gaan.
Het is nu al vanaf 14 maart dat we in een deze situatie gebracht zijn en nog steeds is er geen uitzicht.
Op dit moment zitten we ook al vanaf eind augustus zonder inkomsten, buiten onze schuld om en ik kan u verzekeren dat vreet aan een mens, zo ook aan mij.
We proberen zo goed mogelijk door alles heen te komen, en hebben gelukkig de rekeningen betaald, verder leven we van zo weinig mogelijk, ons spaargeld is nu dramatisch gezakt en we hebben niet veel speling meer.
Het valt niet mee, hoewel ik wel besef dat er meer zulke mensen zijn als wij die ook heel erg onterecht gemangeld worden door een werkgever, is het toch heel zwaar.
Onze advocaat, daar kan ik weinig over zeggen als dat hij druk met de zaak bezig is, later zal ik daar zeker meer over schrijven.hij is nog onze enigste hoop.
Al weken lang na de nieuwe aanvraag van ziekengeld voor mijn man omdat die werkgever dat verzaakt had te melden, horen we helemaal niets over die aanvraag.
Wat mij vooral bezig houd is wanneer die onzekerheid ophoud en wanneer en of er ooit gerechtigheid komt voor ons en vooral voor mijn man.
Tenslotte heeft hij zijn sporen wel verdiend door 40 jaar hard te werken en altijd na revalidatie van zijn twee hartoperaties weer opnieuw fulltime aan het werk te zijn geweest.Ons hele bestaan is onzeker geworden en steeds plopt bij mij de vraag dan ook op hoe het in godsnaam mogelijk is dat dit op deze manier allemaal kan hier in Nederland.
Niet meer weten of je de volgende maand je rekeningen nog kan betalen en of je nog eten kan kopen, na zoveel jaar is dat onverteerbaar en heel oneerlijk.
Hoe kan een mens nu na 40 jaar hard gewerkt te hebben, waarvan 18 jaar voor deze werkgever op deze manier getreiterd en getergd worden zonder dat er ergens iets is waar je, verhaal kan halen??
Ik begrijp dat niet en zal het ook nooit begrijpen dat er een klimaat gegroeid is dat een werkgever blijkbaar allerlei vieze streken kan uithalen met een werknemer zonder dat hij daarvoor ter verantwoording geroepen kan worden.
Zo ver is het in dit land al gekomen, dat de regering de werkgever te macht heeft toe bedeeld en deze de werknemer weer in de tang heeft.
Al jaren een regering die er alleen is voor de kapitalisten en die de arbeider in de steek gelaten heeft.
Toch, iets diep van binnen in mij zegt ik geef het niet op, ik mag het gewoon niet opgeven, omdat…..

Mijn opa, een harde werker bij Rotterdamsche Droogdok Maatschappij, een scheepswerf in Schiedam, heeft gestreden en op de barricade heeft gestaan, en mee gedemonstreerd om zulke zaken in het evenwicht te trekken.
Hij en mijn oma hebben daar armoe voor geleden en zijn ondanks dat altijd solidair geweest en gebleven, zij hebben gestaakt om rechten te verwerven voor de arbeider, en nu.nu nemen ze dat één voor één weer af.

Zo ook de behandeling die men tegenwoordig krijgt als je ziek bent en dan met name als je een echte burn-out hebt of als je uiteindelijk zoals mijn man overspannen bent als je al maanden lang gepest word op je werk en na je ontslag aanvraag.
Dan roepen ze er de mooie nieuwe STECR Richtlijnen bij als je op consult moet komen.ook zon mooie aanpassingin de wet ( ziekenwet)
die is uitgedacht door de minister van Sociale zaken.
En dan nu weer de afgelopen weken zijn ze aan de leeftijd van de A.O.W aan het peuteren gegaan.
De A.O.W is een regeling die in het leven is geroepen door Willem Drees en waarvan gezegd werd, Dit is Geen gunst, maar een Recht voor mensen boven de 65 jaar.Van 1947 tot 1957 in het leven geroepen, toen heette het nog Noodwet Ouderdomsvoorzienig, vanaf 1957 werd dat de A.O.W.
Drees, die gezegd heeft dat het nooit meer mag gebeuren dat Ouderdom en Armoe in één adem genoemd mogen worden.
En vervolgens schuift dit kabinet ook nog eens de Pensioenuitkering erbij op die grote hoop in één adem.
Wat ik hier mee wil zeggen is dit, in de laatste jaren is het schijnbaar in de mode geraakt bij de regering om ons al onze sociale zekerheden af te nemen.
En de Nederlander heeft misschien verleerd dat hun voorvaderen daar voor gestreden hebben en er armoe voor geleden hebben om deze ook voor ons (hun nageslacht) te verwerven.
Ook al zitten wij nu diep in de ellende laat mij dit niet koud en ben ik daar mee bezig.
Het is immers toch ook zo, dat wat wij nu toestaan, ons eigen nageslacht.onze kinderen en kleinkinderen ermee verder moeten leven.
Ik weet die verhalen van mijn opa in grote trekken nog, en wat mij daar het meest van bij is gebleven is dat er toen een enorme solidariteit was onder de werkmensen die stuk voor stuk pal stonden voor waar zij in geloofde wat eerlijk was.
Nu soms zie ik gelatenheid bij veel mensen die zeggen, ze doen in Den Haag toch wat ze zelf willen, vele mensen zijn het geloof verloren in de regering en denken bovendien dat ze machteloos zijn omdat de politiek toch haar eigen zin doet en niet meer naar het volk luistert.

Ja, en deze regering doet ook al heel lang wat ze zelf willen en daarbij betaald de arbeider en de zwakkere in onze samenleving al jaren het gelag.
Een voorbeeld daarvan hebben we jaren geleden al gehad van toen nog Minister Hogervorst, die zo nodig het Zorgstelsel moest herzien
en een nieuwe vorm van Zorgverzekering in het leven riep.vanaf toen zijn de kosten voor het Ziekenfonds met een enorm bedrag gestegen.ondanks dat hij heel wat anders beweerde!
Ieder jaar komt er weer een bedrag bij, deze is nu echt heel duur geworden en bovendien is het ook zo dat we steeds minder vergoed krijgen terwijl we elk jaar wel meer moeten gaan betalen.
Voor het gemak besliste Hogervorst er toen maar gelijk bij dat de mensen met de hoge inkomens, die particulier verzekerd waren en dat ook best konden betalen dat niet langer hoefde maar ook van de gewone verzekering mochten mee profiteren.
Dat was volgens mij in 2006, dat hij dat nieuwe Zorgstelsel heeft ingevoerdwat volgens hem goed was voor de concurrentie en ten goede kwam van de cliënt.
De enigste die er beter van geworden is, zijn degene die niet langer particulier verzekerd hoefde te zijn en de mensen met een klein salaris en de zwakkere in de samenleving zijn de dupe geworden.
Zij betalen zich groen en geel en wat ze verder er van merken is dat ze er steeds minder, nog vergoed krijgen.
Dure premies en een eigen risico bedrag wat je eerst op moet maken.
Mensen die chronisch medicijnen moeten gebruiken hebben de kosten van het eigen risico altijd, en ze hebben dat vaak het eerste kwartaal van het jaar al als extra kosten.
Dus ook mensen zoals gehandicapten, ouderen en mensen zoals mijn man.dus de zwakke in onze samenleving betalen ook hier weer extra geld bovenop die dure premie, wat ze eigenlijk helemaal niet kunnen missen.
Even ter verduidelijking, Hogervost was toen minister in een Balkenende kabinet!!

En dan bijvoorbeeld Wouter Bos, die nog steeds zijn handen wast in onschuld, niets doet als er weer grote bonussen aan de herenworden gegeven en er schandalige hoge salarissen worden uitbetaald.
En vervolgens al lang weet dat er in de bank wereld van alles mis is en er woeker winsten worden gevraagden dan nog steeds geen maatregelen neemt.
En deze zelfde meneer die zegt dat hij staat voor idealen, stemt dan toe in verhoging van de A.O. W leeftijd.
Als je de jaren terug kijkt dan is er bij de hoge heren inclusief dit kabinet een hele graaiers cultuur ontstaan.Maar toch ik ben er ook van overtuigt, dat als alle arbeiders weer opnieuw solidair de handen ineen slaan en een vuist maken tegen al dat onrecht dat we dit met zijn allen een halt toe kunnen roepen.

Ook ik ben nu wakker geschud door wat wij al maanden doormaken en ondanks dat ik heel diep zit toch strijdbaarder geworden .meer als in jaren het geval was.
Ook ik was bijna ingeslapen en had de moed op gegeven bij dit alles, ondanks dat wij het nu heel moeilijk hebben denk ik vaak nu meid je bent niet alleen in deze situatie, vele zitten in hetzelfde schuitje.
Wat ik hoop is dit, ik hoop heel hard dat er bij vele Nederlanders net als bij mij, de ogen open gaan en dat we met zn allen een vuist maken en op grondige wijze laten weten dat we dit niet langer pikken.

De bodem van dit alles is dat ook nu weer heel veel mensen onrecht wordt aangedaan en dat er van de Recessiedoor de werkgevers misbruik wordt gemaakt om werkgevers die ze liever willen lozen nu dan maar aan de kant te zetten met het excuus dat ze overbodig zijn en weg bezuinigd moeten worden.
En onze regeringdeze doet niets om dat te voorkomenZe zitten stil zijn soms onzichtbaar en kijken toe.

Hoe het verder met ons zal gaan, eerlijk gezegd ik weet het niet op dit moment.
Het enigste wat ik op dit moment kan doen wat onze zaak betreft is wachten tot we eindelijk ziekengeld gaan krijgen.hopelijk van terug werkende kracht ook al zal het maar 70 procent zijn van het loon wat we eerst hadden.
We komen dan op het minimum te staan maar het is altijd nog beter dan nu, want nu hebben we niets!!

Wel is het zo, dat als alle Nederlanders de handen ineen slaan en een vuist gaan maken tegen de Herenvan Den Haag dan zullen wij zeker van de partij zijn.
We zijn het verplicht aan onze kinderen en kleinkinderen , dat we vechten voor een goed en vooral eerlijk bestaan, voor hun. later.
Tenslotte heeft mijn opa en vele andere niet voor niets gestaakt en armoe geleden.

Hoe ons leven verder gaat leest u ter zijner tijd in het volgende hoofdstuk

18.Ik zit er doorheen….

sep27

27 September 2009-09-27…Ik zit er doorheen….

Nu op dit moment dat ik dit schrijf, zit ik er helemaal doorheen!
De afgelopen weken zijn we beide geestelijk gemangeld op een manier die bijna niet te omschrijven is.
Op ons nek gezeten door allerlei instanties die ons van alles proberen duidelijk te maken.
Maar de bodem van het verhaal isdat die ellendige nu inmiddels ex werkgever opnieuw een manier gevonden heeft om ons bestaan onderuit te halen.
En dat allemaal omdat mijn man dat smerige Voorstel wat hij hem deed niet heeft willen en kunnen tekenen!!

Hij heeft mijn man zoals ik in het vorige verhaal ook schrijf niet gemeld als ziek zijnde en daardoor vallen wij tussen de wal en het schip.
We krijgen pas ziekengeld ongeveer eind oktober zoals ze bij het UWV zeggen, tenminste.als bewezen is dat mijn man nog ziek is werd ons gezegd.
Het is toch niet te geloven, eerst wordt hij totaal de vernieling in gewerkt door die ex werkgever , vervolgens moet hij die hele strijd leveren om aan te tonen dat hij wel degelijk arbeidsongeschikt is.
Dan vraagt hij bij het UWV een Deskundigenoordeel (second opinion) en deze wijst uit volgens die UWV arts dat mijn man arbeidsongeschikt is.
Ondertussen worden we weer zonder geld gezet voor een aantal dagen door die ex werkgever.en nu uiteindelijk moet hij opnieuw aantonen aan het UWV, niet te kunnen werken op dit moment.

Ook de aanmelding om van het UWV 70 % ziekengeld te krijgen hebben we nu zelf moeten doen.
Uiteindelijk hoorde we dat die ex werkgever alsnog na drie weken te laat te zijn mijn man daar nog heeft aangemeld op 21 september, maar dat is te laat dus de schade kan niet meer hersteld worden deze maand.
Hij is waarschijnlijk op het matje geroepen door het UWV natuurlijk dat hij nalatig is geweest.voor ons staat vast dat hij dat zeker niet per abuis gedaan heeft het is dus zijn manier om ons geestelijk zo ver te krijgen dat we het niet meer aan kunnen en dat we niet meer verder gaan met procederen tegen hem!!
Ik zal u zeggen, wij zijn hierdoor wel neer gegaan maar ook nog vast vasthoudendergeworden om die procedure door te laten gaan, dus hij heeft pech!
Ergens moet er toch gerechtigheid te halen zijn voor dit alles wat ons is aan gedaan en nog steeds wordt aangedaan!!
Hoewel wij beide nu zo langzamerhand ernstig twijfelen aan dat gerechtigheid zal geschieden hier in Nederland!!

Net als dat die werkgever op de ontslagbrief die hij stuurt zet dat eind augustus de afrekening komt van de snipperuren en het vakantiegeld en die dan vervolgens niet stuurt.
Hij weet dan precies dat hij met deze twee dingen er voor zorgt dat we geen enkel inkomen hebben in september.

Uiteindelijk heeft nu onze advocaat er voor gezorgd dat die ex werkgever uiteindelijk gisteren (25 september 2009) alsnog dat geld van de afrekening gestort is.
Onder tussen hebben wij bijna vier weken in totale ontreddering vertoefd omdat we in het vooruitzicht waren gesteld van nul komma nul inkomen de komende maand!!
Dat gaat een mens niet in zijn koude kleren zitten zo ook ons niet en we zijn beide weer bij de dokter verdaagd daardoor
Nu hebben we weer even een klein beetje lucht wat de financiën betreft, maar dat neemt niet weg dat die ex werkgever zijn smerige werk deze weken weer grondig gedaan heeft.
Wij zijn geestelijk nu beide terug bij af en hebben dringendecht dringend nu wat rust nodig.
Deze vent gespeend van ieder sociaal gevoel..gaat hij ons even met rust laten??
Nu hopen mag altijd maar geloven doen wij daar niet meer in na al die ellendige streken die hij ons geleverd heeft.

Mijn man, Veertig jaar werk verleden en altijd hard gewerkt en ondanks twee open hart operaties altijd volledige weken gewerkt en voor deze ex werkgever 18 jaar zich rot gewerkt.
Om niet te verletten van zijn werk, een cursus gevolgd bij de trombose dienst om zelf te leren prikken en zijn medicijnen uit te rekenenzo plichtsgetrouw is mijn man!!
En dit is nu zijn beloning.

Ik denk, er zijn vele werkgevers in Nederland die op dit moment misbruik maken van het woord Recessie en dat deze dit gebruiken om bepaalde mensen vakkundig weg te werken uit hun bedrijf die ze op een normale wijze misschien niet zouden kunnen ontslaan.
Het is een rot schande dat zij blijkbaar de macht gekregen hebben om dit zo te doen, zodat het enigste wat dan overblijft de rechter is.

De tijd zal het leren of de rechters ons en hem en misschien vele andere mensen die dit zelfde meemaken , gerechtigheid geeft voor alle ellende die zulke werkgevers aanrichten!!
Wat mijn man betreft, hij en ik hebben het zeker niet verdient om een oude dag op deze manier tegemoet te moeten zien.
Op termijn zullen we zien of er nog echte gerechtigheid is hier in Nederland..

13.Terug naar de Arbo Arts

jul13

De tijd verstrijkt verder in afwachting dat mijn man opnieuw naar het consult van de arbo arts moet.
Geen makkelijk tijd, dat ook want in ons achterhoofd hebben we toch zoiets vantja dezelfde arts als die binnen vier minuten achter zijn bureau kon zien de vorige keer dat mijn man volgens hem niet ziek was.
En ook dat dit dezelfde arts is die op zijn vingers getikt is door de arts van het UWV, het Deskundigenoordeel, wij denken, daar zal hij ook niet blij mee zijn!
In hoe verre is deze arts zo eerlijk en professioneel, dat hij nu weer met een open vizier opnieuw kan kijken naar mijn man.

30 Juni 2009

Ondertussen is de maand verstreken en we hebben geen ziektegeld gekregen.
Al de dagen ervoor hadden we nog hoop en elke dag hebben we op de rekening gekekenmaar nee hoor hij heeft ondanks de uitslag van het Deskundigenoordeel geen ziektegeld gestort.
Onbegrijpelijk maar waarhebben we nog niet genoeg mee gemaakt?
Zoals afgesproken, hebben we geld van ons spaarpotje gebruikt om daar onze rekeningen van te betalen er zit niks anders op om het dan maar zo te doen.

Je zal het altijd zien, deze maand zat er ook nog een extra rekening bij.
Tenslotte moeten we wel de rekeningen op tijd betalen, anders komen we in nog meer problemen.
Voor de rest zijn we vast van plan om zo zuinig mogelijk te zijn met de boodschappen voor het eten.
Hoe lang kunnen we dit, nu ik kan u verzekeren niet lang!
We hebben meteen aan de secretaresse laten weten dat mijn man geen ziektegeld heeft gehad en deze zou het onmiddellijk door geven aan onze advocaat.
in de hoop dat die iets kan doen.
De dagen die daar op volgde hoorde we echter niets, wel begrijpelijk want onze advocaat was tenslotte officieel nog met vakantie.
Toch dat niets horen vreet vreselijk aan ons beide.
De volgende dag moeten we ook nog naar die arbo afspraak dus het is allemaal heel zwaar.

1 Juli 2009

Vandaag is de arbo afspraak van dat consult bij die arbo artsdezelfde arts als die hem de vorige keer niet ziek vond.
We hebben er erg weinig vertrouwen in en denken dat deze arts om te beginnen al niet bepaald blij zal zijn mijn man weer te zien vanwege dat hij in zijn ongelijk is gesteld door het Deskundigenoordeel.
We zijn vroeg op pad gegaan want we willen zeker niet te laat komen, maar dat hadden we ons kunnen besparen.

Toen we daar aankwamen hebben ze ons heel lang laten wachteneen eeuwigheid.
Uiteindelijk riep die arts ons binnen en was uiterst vriendelijk.
Hij vroeg alleen wat globale vragen over het conflict wat mijn man heeft met zijn werkgever in eerste instantie.

Daarna zei ik hem dat mijn man dus echt ziek is en kwakte de medicijnen op het bureau om dat te laten zien.
Hij heeft dat genoteerd en zei er verder weinig over.
Vervolgens zei ik hem wat voor een lekkere werkgever mijn man heeft en dat we nu bij de arbo dienst zitten terwijl hij mijn man geen ziektegeld betaald.
Wel raar zeg ik hem, aan de ene kant ontkent hij dat mijn man ziek is en vervolgens laat hij mijn man oproepen voor een consult bij de arbo arts.
Waarop die arts zei, dat het hem echt speet maar dat hij de werkgever niet kon dwingen om mijn man te betalen.
Ook zei hij, ik mag het eigenlijk niet zeggen maar ik zou maar aan mijn advocaat vragen een procedure te starten tegen de werkgever.

Toen was ik het dus echt zat en heb hem gevraagd of hij bericht had gehad van de arts van het Deskundigenoordeel omdat hij er nog steeds geen woord over zei!!
Ja hoor zei hij en hij zei..ik citeer,ik ga in principe mee in dat oordeel.
Waarop ik zei dat hij toch zo aan mijn man kon zien dat deze er beroerd aan toe is, dat mijn man al maanden niet goed meer kan functioneren.
De arts zei toen ook dat hij wel ziet dat mijn man zo niet aan het werk kan.
Daarna is er nog wat heen en weer gepraat en zei hij, dat het wel even kan duren voor we de papieren over dit consult thuis krijgen omdat hij dat nog in zijn team moet bespreken.

Daarna zijn we naar huis gegaan, in ieder geval met de zekerheid dat die arts ons gezegd had mee te gaan in het oordeel van de deskundigen arts van het UWV.
Thuis gekomen zijn we beide opgelucht dat die arbo arts er nu tenminste anders over denkt en beaamt dat mijn man op dit moment arbeidsongeschikt is.

Het eerste wat ik deed toen we thuis kwamen is, de secretaresse mailen om te laten weten aan onze advocaat dat de arbo arts mee gaat in het oordeel van de deskundigen arts van het UWV.
Hopelijk gaat nu de werkgever over tot betalen van het ziektegeld!

Zoals die arbo arts al zei, de papieren zullen nog even op zich laten wachtenhoe lang.
dat leest u in 14. Officiële uitslag arbo consult.

Het Gedicht wat bij dit verhaal hoort kunt u Hier….. vinden.

12. STECR richtlijnen

jul13

21 Juni 2009

Zoals ik in het laatste gedeelte van verhaal 11 ook schrijf, hebben we een officiële excuus brief gekregen van het UWV als antwoord op onze klacht.
Persoonlijk vind ik dit wel netjes, tenslotte is het ook zo dat ze in deze tijd een ontzettende hoge werkdruk hebben bij het UWV, nu er zo veel mensen ontslagen worden.
Maar wij blijven wel met de ellende zitten dat door dat lange weg blijven van het Deskundigenoordeel de werkgever blijft weigeren om het ziektegeld uit te betalen.
En tja, wij zijn niet bemiddeld of hebben een grote spaarpot, dus wat nu..
De komende maand kunnen we wel van ons kleine spaarpotje de rekeningen betalen en we kunnen zo goedkoop mogelijk eten.
Maar als dit voort gaat duren kunnen we dit nooit opvangen.

Onze advocaat is met vakantie, maar heeft gezegd dat als het ziektegeld niet gestort is de laatste dag van de maand, dat we dat onmiddellijk moeten melden aan haar secretaresse.
En deze zorgt er dan voor dat onze advocaat het te horen krijgt.
We nemen zonder meer aan als dat het geval is, dat onze advocaat zeker in actie zal komen en hebben onze hoop op haar gevestigd.
Om eerlijk te zijn hopen we , ik denk tegen beter weten in dat die werkgever het ziektegeld nu gaat storten nu het oordeel van het UWV is dat mijn man wel degelijk arbeidsongeschikt is.
Maar zoals ik al eerder zei, deze werkgever is niet bepaald een beste dus we verwachten nog steeds dat hij misschien geen ziektegeld betaald.

We hebben daarom al onze rekeningen van de komende maand bij elkaar gezocht en opgeteld, om te kijken of we genoeg hebben op de spaarrekening om deze te betalen.
Gelukkig is dat zo, hoewel er niet veel over blijft als we alles betaald hebben.
Voordat onze advocaat met vakantie ging, hebben we nog aan haar gevraagd via de mail of het mogelijk is om een tijdelijke bijstanduitkering aan te vragen indien we te kort komen.
Maar daar hebben we nog geen antwoord op gekregen.

Wij wonen in een huurhuis en je wordt er tegenwoordig snel uit je huis gezet als je de huur niet kan betalen en we weten niet hoe lang dit gaat duren vandaar toch deze vraag aan onze advocaat.
Eigenlijk is het van de zotte dat je door toedoen van zon werkgever het risico loopt om ook nog eens uit je huis gezet te worden.
We willen er in ieder geval alles aan doen om dit te voorkomen.
Maar toch is het een feit dat dit op die manier helemaal buiten je schuld om kan gebeuren.
Ik denk ook nu pas heel duidelijk dat er veel mensen misschien wel in dezelfde positie kunnen zitten als wij, en erger nog dat ze daardoor hun woning kwijt raken buiten hun eigen schuld om.

Het is een schande dat hier in Nederland de werknemers daar niet beter tegen beschermd worden.
Tegenwoordig lijkt het wel of ze van hogerhand in Den Haag de werkgevers alle rechten geven en de werknemer weer Jan met de pet in de hand willen makenecht schandalig.
Als de werkgever geen werknemers had die zich uit de naad werkt voor hen zijn ze toch zeker nergens..

23 Juni 2009

Middags met de post horen we voor het eerst weer iets, deze keer tot onze verbazing opnieuw een uitnodiging van die arbodienst om op 1 Juli 2009 te komen op het spreekuur.
Opmerkelijk is, dat mijn man bij diezelfde arbo arts moet komen, als de vorige keer.
Dezelfde arts die toen zei dat volgens de STECR richtlijnen mijn man niet ziek gezien kan worden deze arts heeft de uitslag van het Deskundigenoordeel ook toe gestuurd gehad.
En.deze arts daar moet mijn man nu opnieuw naar toe
Ik ben online eens even wezen kijken wat die STECR richtlijnen dan wel zijn, u kunt dat lezen op de onderstaande link.

Lees Hier de STECR Richtlijnen…….

Volgens mij een nogal onsympathieke regeling tegenover werknemers, gemaakt op het voordeel van werkgevers.
Door deze arbo dienst wel heel erg steriel gebruikt en zeker geen rekening gehouden met de diagnose van de huisarts en maatschappelijk werker.
Bij mij komt die regeling over, als dat je een burn-out hebt of overspannen bent en daar echt ziek van bent, dan ben je volgens hun gewoon in staat zo snel mogelijk weer te gaan werken.
In het geval van mijn man was dat 14 dagen volgens die arts.
De meest opvallende alles zeggende regel die ik daar lees is en ik citeer hem letterlijk,

Werknemers en bedrijven kunnen eisen stellen aan de aanpak door arboprofessionals, meestal bedrijfsartsen.

Ik denk, deze zin hoef ik verder niet uit te leggen.deze spreekt voor zich!!
Als deze arts die STECR richtlijnen nog steeds hanteert dan komen we bij die arbo arts geen steek verder.
Hoewel hij ook de mogelijkheid heeft om van die richtlijnen af te wijken, zoals ik daar gelezen heb is de vraag of hij daar gebruik van zal maken.
Aangezien werkgevers blijkbaar wettelijk het recht hebben zich daar in te mengen, zoals ik hier boven in die zin heb laten zien.
Wat blijft er dan voor rechten over voor de werknemersweinig toch!!
Je voelt je aan de goden(werkgevers) overgeleverd en in het geval van mijn man is de werkgever de oorzaak dat hij zo ziek is geworden.
Niet vanwege het ontslag, maar vanwege hoe hij behandeld wordt de tijd daarna!
Volgens mij komt het er op neer, dat een arbo arts in zon geval nooit onpartijdig kan zijn, daar er inmenging van de werkgever wordt toe gestaan.
En ja, ik zei het al eerder, deze arts wordt betaald door de werkgever.

We hopen dat de arbo arts gebruik zal maken van het feit dat hij van de regeling mag afwijken.
Tenslotte weegt het Deskundigenoordeel toch zwaar mee in deze.
Of dat zo is zien we op 1 Juli als mijn man op spreekuur moet komen.

Hoe dit afloopt leest u in 13. Terug naar de Arbo Arts.

11.Geen Ziektegeld

jul2

We krijgen geen rust, elke dag is er wel iets wat onze gedachte bezig houd.

15 Juni 2009-07-2009

Op deze dag krijgen we opnieuw een brief van zijn werkgever met de volgende tekst.

Wij hebben geen bericht ontvangen na ons schrijven van 9 juni jl.
Na intensievere informatie dij de Arbo dienst is gebleken dat uw ziektemelding van 11 mei
niet werd geaccepteerd, dus na uw verzoek aan ons op 12 mei jl. Had u minimaal 13 mei jl. uw werkzaamheden moeten hervatten, zodat wij vanaf deze datum het verzuim als ongeoorloofd verzuim registreren met de bijbehorende opschortingen.

Alsnog nodigen wij u a.s donderdag 18 juni s morgens om 10.30 uur uit bij ons op kantoor nogmaals het één en ander te bespreken hoe het nu verder moet.

Wat valt er nu nog te bespreken met een werkgever die zon brief stuurt, terwijl mijn man zo ziek is.
Mijn man niet meer bij machte ook maar iets te doen, dus heb ik zelf contact opgenomen met onze advocaat, om te vragen wat ons nu te doen staat gezien mijn man deze confrontatie met dat heerschap niet meer aan kan.
Waarop zei antwoordde dat zij zelf de werkgever een antwoord zal geven op deze brief zodat mijn man dit niet nogmaals hoeft door te maken.
Zij schreef de werkgever het volgende antwoord.

Namens de heer H.. wil ik reageren op uw schrijven van 15 juni 2009.

In deze brief geeft u aan dat het u gebleken is dat de ziekmelding van 11 mei 2009 niet door de Arbo-dienst is geaccepteerd.

Volgens u had de heer H….. zich dus uiterlijk op maandag 13 mei op het bedrijf moeten melden voor het hervatten van zijn werkzaamheden.

Dit is echter onjuist. In hetzelfde mailbericht waarin de heer H.. zich ziek meldt, meldt hij u dat hij een deskundigenoordeel bij het UWV heeft aangevraagd.
Het gevolg van dit deskundigenoordeel is dat de heer Hulspas zijn werkzaamheden niet hoefde te hervatten per 13 mei 2009.
De heer H.. is namelijk van mening dat hij ook na 13 mei 2009 arbeidsongeschikt is. De heer H had zich niet per 11 mei 2009 ziek hoeven melden.
Tot op heden heeft het UWV helaas nog geen beslissing inzake het aangevraagde deskundigenoordeel genomen.

Zolang er geen beslissing is genomen, mag de heer H thuisblijven, hij is namelijk van mening dat hij ziek is.

Er is derhalve geen sprake van ongeoorloofd verzuim.

Het spreekt voor zich dat de heer H.. contact met u opneemt zodra hij de uitslag van het UWV heeft ontvangen.

Beide waren we heel dankbaar dat onze advocaat dit nu van ons over neemt, daar we haast niet meer kunnen en totaal opgebrand raken.
op deze manier krijgt mijn man ook totaal geen gelegenheid om een beetje tot zich zelf te komen , laat staan dat hij opgeknapt genoeg raakt om te gaan werken.

19 Juni 2009Onze advocaat heeft een paar dagen vrij gehad en zo juist hebben wij contact met haar gehad.
Ze zegt een brief gehad te hebben van de werkgever van mijn man, in de periode dat zij vrij was.
Bij het FNV hebben ze toen aan de werkgever laten weten dat onze advocaat een paar dagen vrij was en daarna wel zou reageren op die brief.
Dat is dan zon standaard bericht die ik zelf ook heb gekregen toen onze advocaat wel eens afwezig was als ik gemaild had naar haar.
Die brief van de werkgever dateert van 17 juni, toen zij vrij was en daar staat het volgende in.

Geachte Mevrouw..

Het is juist dat Mevrouw H.ons een mail heeft doen toekomen aan de Beste Lezer, dit per 8 mei jl. de inhoud is u en ons dan ook verder bekend.

Echter wegens de zeer lange periode van uitblijven van communicatie, hebben we 9 juni jl. en 15 juni jl. hierop moeten reageren, ook omdat wij met Regels van onze Arbo dienst en ziektekostenverzekering te maken hebben.

Het zou allemaal wat duidelijker en netter geweest zijn, indien de Heer H., het UWV of u een bevestiging had gegeven of dit daadwerkelijk in behandeling is en in welke periode de behandeling en eventuele uitslag mogen verwachten.
Het bevreemd ons dan ook dat er blijkbaar na 6 weken nog steeds niets is gebeurt.
en houden ons dan ook vast aan het schrijven van 15 juni jl.
We zien de heer H.. a.s donderdag om 10.30 bij ons op kantoor.

Tja, die brief kreeg onze advocaat dus te laat te zien, dus kon ze ons ook niet op tijd verwittigen.
En dat het Deskundigenoordeel zo lang op zich laat wachten, daar kunnen wij natuurlijk ook niets aan doen.
Uiteindelijk heeft onze advocaat ook vaak geprobeerd te bellen naar het UWV waar die uitslag nu bleef.
Ook zei is door het UWV dagen lang aan het lijntje gehouden en heeft toen ten einde raad ook een officiële klacht ingediend bij het UWV!
Ook onze huisarts die zag dat mijn man nu helemaal instortte heeft geprobeerd om contact te maken, hij kon het onrecht wat ons aangedaan wordt niet langer aanzien.

Zoals ik hier boven al schrijf, was de datum van dat mijn man daar weer op kantoor moest komen al verstreken.
De advocaat heeft dezelfde dag dat zij weer op kantoor was meteen geantwoord op die brief naar de werkgever toe.
Dat antwoord luidde als volgt.

Datum 19 juni 2009

Geachte heer,

Namens mijn cliënt, de heer H.. wonende te Vlaardingen bericht ik u als volgt.

Zoals bij u bekend kon en kan de heer H.. zich niet vinden in de beslissing van de arbodienst om hem per 13 mei jl. als volledig arbeidsgeschikt te beschouwen.

Reeds op 6 mei 2009 heeft de heer H.. een deskundigenoordeel aangevraagd bij het UWV.

Gisteren, 18 juni 2009, ben ik, als gemachtigde van de heer H.., gebeld door de heer C., verzekeringsarts van het UWV. De heer C. gaf aan dat de heer H.. ook na 13 mei 2009 arbeidsongeschikt is.

De officiële beslissing zal binnenkort aan de heer H.. en aan u worden toegezonden.

Vorenstaande heeft als gevolg dat er geen sprake mag zijn van een loonopschorting en ik verzoek u dan ook dringend voor een tijdige betaling van het volledige loon van de heer H.. zorg te dragen.

Voor de volledigheid deel ik u mee dat ik deze brief tevens naar uw advocaat, de heer D., zend.

Wij kregen een kopie van deze brief van onze advocaat, zodat we het ook meteen wisten dat die uitslag er nu aankomt.
En dat er eindelijk gerechtigheid geschied, dat die arts van het UWV wel degelijk geconstateerd heeft dat mijn man ziek is en arbeidsongeschikt.
We hebben samen een traan weg gepinkt van opluchting dat er eindelijk iemand is die mijn man gewoon geloofd!

Daarna is onze advocaat met vakantie gegaan ze heeft ons nog een mail gestuurd waar we ons kunnen vervoegen als we hulp nodig hadden.
Nu is voor ons de vraag of de werkgever nu eindelijk het ziektegeld gaat storten, want we hebben geen ziektegeld meer gekregen en onze spaarpot is maar klein.
Uiteindelijk zal hij het toch nu moeten gaan betalen denken wij!
Maar zoals u in mijn verhaal ook kan lezen is deze werkgever niet zo’n beste, dus we verwachten nog wel het één en ander.
Onze advocaat heeft gezegd dat als hij niet betaald wij dat onmiddellijk door moeten geven aan haar secretaresse.
We hopen heel hard dat dit niet nodig zal zijn natuurlijk maar hebben er weinig vertrouwen in.

20 Juni 2009

Op 20juni 2009 kregen we de officiële uitslag binnen van het Deskundigenoordeel dat was op zaterdag.
In deze brief staat ook dat er een kopie is gestuurd naar de werkgever en de desbetreffende arbodienst.

Dus beide zijn nu hier van op de hoogte.We kregen ook nog een tweede brief met een excuus van het UWV dat het zo heel lang geduurd heeft voor het Deskundigenoordeel rond was.
We weten niet wat er nu verder gaat gebeuren en wachten even af.

Het vervolg leest u in 12. STECR Richtlijnen……

10. Mijn Verjaardag…

jul2

Vanaf nu is het wachten op de uitslag van het Deskundigenoordeel.

Omdat de aanvraag zo lang onder weg is geweestvanaf 6 mei en het nu ik dit schrijf al 7 juni is
lopen we al weken lang een extra risico, die niet nodig was geweest als het UWV eerder die aanvraag behandeld had.
De normale termijn voor zo iets is 2 tot 3 weken.
En dan hebben we nu nog geen uitslag natuurlijk want we zijn daar kort geleden pas geweest.
De stress is heel hoog op dit moment, dat is de reden dat mijn man steeds wekelijks begeleid wordt door Dokter P. en door de maatschappelijk werker.
Ook hebben we nu wat vaker contact met de advocaat van de bond, hoewel zij overbelast is door het vele werk dat zij heeft op dit moment.
Daardoor, kunnen we alleen contact maken via de telefoon en de mail, liever hadden we een keer persoonlijk contact gehad met de advocaat maar helaas kan zij de tijd daar niet voor vrij maken.
We hebben daar natuurlijk wel begrip voor, maar in ons geval had het toch fijn geweest om eens één keer
alles persoonlijk in een gesprek met haar door te nemen.
Helaas deze mensen zijn in de tijd waar we nu in zitten ook echt overbelast en komen niet door hun vele werk heen.

9 Juni 2009

De dag dat ik jarig ben, maar ik voel mij niet bepaald vrolijk en we hebben besloten mijn verjaardag wegens de kosten dan maar niet te vieren.
Een trieste dag waarin ik mijzelf heel hard toespreek om geen medelijden met mijzelf te krijgen.
Tenslotte schiet ik daar niets mee op en ik vind dat ik sterk moet blijven voor mijn man en voor de tijd die nog komen gaat.
Ik ben die dag dus gewoon begonnen zoals iedere dag en heb mijn dagelijkse bezigheden op gepakt.
Half op de dag bellen toch onze kinderen op om mij te feliciteren en te laten weten dat ze aan ons denken.
Ik zeg het eerlijk, even kreeg ik toch een dikke keel en heb een traantje gelaten.
In de middag kwamen de kleinkinderen nog om een bloemetje te brengenook toen heel blij natuurlijk.maar ook een heel dubbel gevoel.
Hoe ver kan men zinken dacht ik in zon korte tijd, terwijl je beide altijd hard heb gewerkt in wat voor een maatschappij leven we nu eigenlijk dat een werkgever dit zo maar kan doen!!
Die zelfde middag kregen we ook opnieuw een brief van de werkgever van mijn man met de volgende tekst letterlijk neer gezet!

Hierbij zouden wij graag van je willen vernemen, of je nu in de ziekteverzuimregeling zit of is het anders, dit is kortom niet duidelijk.
Zelfs de arbodienst is hier niet echt duidelijk in, deze spreken van een Mediation regeling.
Laat even weten hoe het zit, zodat wij eventueel een afspraak kunnen maken op kort termijn.

Een leuk extra verjaardag cadeau, dat is het eerste wat ik dacht.
Vervolgens hebben we contact gemaakt met onze advocaat om te vragen of zij dit wil afhandelen, daar wij het niet vertrouwde dat hij schreef dat hij niet weet of mijn man in de ziekteverzuim zit of niet.
Waarop de advocaat antwoordde, dat hij dat zelf maar moet uitzoeken, want hij hoort dat gewoon zelf wel te weten.
Want zegt zij, zo lang het Deskundigenoordeel duurt zit mijn man wel degelijk in de ziekteverzuimregeling.
Alleen als het oordeel negatief uitvalt dan zit de zaak anders.
Wij hoefde volgens haar dan ook zeker verder niet te reageren, gezien hoe we behandeld worden en hoe vreselijk dat vorige gesprek is verlopen.
Uiteindelijk waren we wel dankbaar, dat we daar niet opnieuw naar toe moeten en tja, we hadden hem toch ook niets nieuws kunnen vertellen daar we zelf ook op de uitslag zaten te wachten.

Die zelfde middag, mijn man loopt maar te ijsberen en zegt niets, ik lees het verdriet van zijn gezicht.
Ik stel hem voor om de auto even voor de keukenraam te zetten en dat hij hem dan gaat wassen, zodat hij zijn zinnen even ergens anders op heeft.
Eerst wil hij niet maar uiteindelijk gaat hij toch aan de gang, ik slaak een zucht van verlichting.
Een poosje later, komt hij lijkbleek naar binnen en stamelt dat hij de auto in elkaar heeft gereden.toen had ik het helemaal niet meer, werd boos en begon daarna te huilen en vroeg hem of alles oké was met hem.
Mijn Heer, waar halen we het geld vandaan om dit nog te laten maken, hoe kan dit nu gebeuren.
Hij wist het niet goed en herinnert niet precies hoe..hij zei dat hij hem terug langs de stoep wilde zetten zich niet lekker voelde en even later had hij de auto blijkbaar in zijn achteruit kei hard tegen de boom aan gereden.
Door de klap kwam hij weer een beetje bij zijn positieven en zag wat er gebeurd was.hij kon er dus niets aan doen, hij had waarschijnlijk weer zon black-out gehad.
Welke tegenslagen krijgen we nu nog meerhoeveel nog??

Uiteindelijk een zeer beladen niet gevierde verjaardag met als bonus al weer een rare brief van de werkgever.
We waren beide dankbaar toen die dag om was.
Vlak voor we naar bed gaan krijgt mijn man opnieuw een black-out, hij ziet spierwit zweet als een gek en hoort niet eens meer dat ik tegen hem praat.
Ik ben ook doods bang dat er iets met zijn hart niet goed zal blijven gaan, na enkele minuten komt hij weer een beetje bij zijn positieven en is aanspreekbaar.
We hebben nog tot diep in de nacht op gezeten samen, niet bij machten geen van beide om te slapen.
Vanaf die dag hebben we het gevoel dat het nu heel belangrijk wordt dat die uitslag van het Deskundigenoordeel snel komt, maar wat kan je meer doen als wachten.
Af en aan hebben we steeds contact met de advocaat.
En de andere dag zijn we weer bij dokter P. geweest en middags bij de maatschappelijk werker, mijn man loopt nu op zijn laatste reserves en met mij gaat het niet veel beter.

Hoe dit verder gaat leest u in 11. Geen Ziektegeld.

9. Consult Deskundigenoordeel

jun30

Zoals ik schreef in “8 Ontslag Goed Gekeurd’ was eindelijk na lang wachten de uitnodiging van het UWV met de post gekomen.

We moeten er op donderdag 4 juni om 11.00 uur zijn en hopen heel erg hard dat deze arts een goede diagnose stelt.
Volgens onze huisarts en de maatschappelijk werker kan de conclusie alleen maar zijn, dat mijn man absoluut niet in staat is te werken.
Maar wat ons zelf betreft, eerlijk gezegd… veel vertrouwen in het systeem hebben we niet, hoewel we er wel in willen en moeten blijven geloven dat eerlijkheid uiteindelijk zal winnen.

4 Juni 2009:

We hebben beide de afgelopen nacht nauwelijks geslapen ondanks dat we beide een slaappil hebben ingenomen.
Ik heb ook steeds de afgelopen weken nachtmerries, waarbij ik zwetend wakker wordt hoe lang kan ik nog sterk zijn voor mijn man??
Mijn man heeft daarbij ook de andere medicatie genomen om wat rustig te blijven, maar ook dat helpt niets bij hem op dit moment.

De spanning is te groot er staat te veel voor ons op het spel.

We zijn die ochtend extra vroeg van huis gegaan om er zeker van te zijn op tijd op die afspraak te zijn van het Deskundigenoordeel.
Een maal daar aangekomen moet je, jezelf melden bij de balie met je brief en een legitimatie.

Daarna moesten we in de wachtruimte gaan zitten wachten, waar we een behoorlijke tijd hebben gezeten voor mijn man werd opgeroepen.
Ik ben natuurlijk met hem mee naar binnen gegaan om hem te steunen.
Deze arts heeft eerst al de gegevens gecontroleerd en opgeschreven en daarna begon hij van alles te vragen aan mijn man.

Veel vragen over het op hand zijnde ontslag van mijn man en hoe of dat hij dat ervaart.
Ook stelde hij heel veel vragen over het conflict wat mijn man heeft met zijn werkgever.
Deze arts herhaalde heel vaak dezelfde vragen en dan steeds in een beetje andere vorm.
Een hele rare ervaring moet ik zeggen dat vinden wij beide, want tja….wij dachten steeds bij een nieuwe vraag “maar dat heeft hij toch al gevraagd”.
In eerste instantie voelt dat ook wel aan als een kruisverhoor.
Achteraf hebben wij het daar nog samen over gehad en begrepen toen wel waarom deze arts dat deed.
Hij moet immers de waarheid boven water krijgen begrijpt u, dus moest hij die vragen wel op die manier herhaaldelijk zo stellen.
Voor de rest wel een vreemd consult maar we hebben gewoon eerlijk de waarheid gezegd en dan is het volgens ons oké.
Verder moesten we ook al de medicatie van mijn man mee brengen, deze had ik allemaal in een tas op mijn schoot.
Toen de arts er naar vroeg, heb ik ze hem overhandigd.
Waarop hij zei, dat hij de medicijnen voor mijn man zijn hart niet nodig had.
Dat hij alleen de medicijnen nodig had die de laatste tijd voor deze ziekte
periode, voorgeschreven zijn door de huisarts.
Deze schreef hij op zijn verslag, waar hij al meerdere aantekeningen op gezet had.Wat ons wel verbaasde was, dat deze arts het niet correct vond dat de arts van de arbodienst ons niet eerlijk gezegd had dat we ook een deskundigenoordeel konden aanvragen….daar keek hij vreemd van op en noteerde dat.
Volgens hem hoort een arbo arts de patiënt attent te maken dat er een mogelijkheid is om een Deskundigenoordeel aan te vragen wanneer je het niet eens bent met de diagnose van de arbo arts!
En wat deze arts ook hoogst merkwaardig vond was, dat toen mijn man de mededeling kreeg op het kantoor van zijn werkgever, dat zijn ontslag was aangevraagd bij het UWV, dat daar een advocaat van de werkgever bij zat die het woord voerde.
Hij zei zoiets als “waar is dat voor nodig dat er een advocaat bij aanwezig was, dat kan de werkgever toch zelf zeggen”.
Hij zette dat ook bij zijn aantekeningen.
Wel heb ik deze arts gevraagd om contact op te nemen met onze huisarts, daar deze er om gevraagd had.
Mijn man moest daarvoor een handtekening zetten zodat deze UWV arts deze informatie op kan vragen, dus dat heeft hij gedaan.

Ook daar maakte hij een aantekening van en zei zo spoedig mogelijk met hem in contact te treden.

Nu dat was zo’n beetje hoe dat Deskundigenoordeel ging.

Voor de rest zei de arts, dat hij contact zou maken met onze huisarts en de werkgever,
daarna zou hij het in zijn team bespreken.
En dan zouden we de uitslag t.z.t wel krijgen over de post.
Voor de rest zei deze arts niets en konden we niets van zijn gezicht lezen.

Van deze uitslag stuurt het UWV een kopie naar de arbodienst en de werkgever en krijg je er zelf eentje thuis gestuurd.

We zijn daarna naar huis gegaan, met een gevoel van “geen idee hoe deze arts tegen het ziek zijn van mijn man aankijkt”!
Vanaf nu is het dus wachten op de uitslag van het Deskundigenoordeel, als het niet positief uitvalt zitten we financieel in hele grote problemen.

Binnenkort meer in 10. “Mijn Verjaardag”……

8. Ontslag Goed Gekeurd

jun27

Vanaf nu gaat het bergafwaarts met ons beide, we zijn nerveus over de toekomst en functioneren niet goed meer.
Iedere week hebben we nu samen een afspraak bij Dokter P. de vervangend huisarts om daar ons verhaal een beetje kwijt te kunnen en steun te zoeken.
Hij is één keer ingevallen voor onze eigen huisarts dus lijkt het ons het beste om bij hem voor dit te blijven daar hij er nu bekend mee is.
Dokter P. heeft mijn man een slaapmiddel voor geschreven, maar het werkt niet goed.
Ook heeft hij hem een kalmeringsmiddel voor geschreven om een beetje tot rust te komen.
Wekelijks hebben we ook een afspraak met de maatschappelijk werker, we proberen heel hard op de been te blijven maar het is moeilijk.
Mijn man is een zwijgzame in zichzelf gekeerde man geworden die geen raad weet met zich zelf.
Onze toekomst is heel onzeker geworden, we hebben geen idee hoe dit gaat eindigen.

En beide zijn we heel bang van die black-outs, deze komen steeds vaker en later herinnert hij zich er maar weinig van…..ik maak mij heel erg zorgen om hem.

De tijd verstrijkt en we hebben ook nog steeds niets gehoord van die aanvraag voor een Deskundigenoordeel.
Hoe langer het duurt, hoe meer risico we lopen met dat we niets betaald krijgen als ze bij dat oordeel vinden dat mijn man niet ziek zou zijn.

20 Mei 2009:

Negen weken later is het nu dat het ontslag van mijn man door de werkgever bij het UWV is aangevraagd.
Vandaag met de post zijn er twee brieven binnen gekomen, beide met de uitslag of het ontslag van mijn man is goed gekeurd door het UWV.
Al die tijd hadden we nog een beetje hoop dat het UWV niet akkoord zou gaan, omdat mijn man met zijn 57 jaar en twee nieuwe hartkleppen vrijwel geen kans meer heeft op de arbeidsmarkt.
Bovendien heeft zijn werkgever nog steeds werk voor de mensen op de werkvloer, vandaar ons sprankje hoop.

De ontgoocheling is enorm en ons verdriet groot….daar gaat onze hoop op een beetje toekomst nu we wat ouder worden.
Het UWV heeft het ontslag van mijn man tot onze verbijstering Goed Gekeurd!!
We wisten diep van binnen dat dit kon komen, maar toch was het een vreselijke klap!
Deze middag stort mijn man volkomen in, hij zegt het gevoel te hebben nu nergens meer goed voor te zijn.
En vindt dat hij nu definitief buiten de maatschappij geplaatst wordt….roept vertwijfeld “waar dien ik nu nog voor op deze aarde als ik niet eens een kans krijg om op mijn leeftijd mijn eigen brood te verdienen”.
Ik kan u zeggen, het doet verschrikkelijk pijn om je man zo vertwijfeld te zien.
En ja, ik kan heel hard roepen dat hij voor mijn de waardevolste man is die op deze aarde rond loopt…….maar hij ervaart het alsof hij waardeloos geworden is.
Uiteindelijk hebben we samen een potje zitten janken…..en daarna geprobeerd ons weer een beetje bijeen te rapen.

Bij de bevestiging van zijn ontslag zit ook een pak papieren, wat we nu verder horen te doen enz. enz….

Inschrijven en wel zo snel mogelijk staat er, bij het UWV werkbedrijf, dat kan Online maar daar moet je eerst wel een Digid (digitaal paspoort) voor aan vragen….ook dat kan online.
Je moet naar het UWV bellen om een persoonlijke werkcoach te krijgen.
Een CV maken van het werk verleden van mijn man, voor hem is dat een werk verleden van 40 jaar, dus dat valt niet mee.
Vervolgens moet je een ellen lange aanvraag invullen en allerlei papieren meezenden voor je WW uitkering.
Met dit zijn we een hele dag bezig geweest om alles naar behoren ingevuld te krijgen.
Van de WW aanvraag kregen we meteen al bericht dat we ook loonstroken mee moeten zenden, van Mei, Juni en Juli en Augustus.
Binnen een week inzenden anders gaat de aanvraag niet door schrijven ze, maar we hebben die loonstroken toch nog niet hoe kan je ze dan inzenden…..het is nu nog geen eens eind mei!
Ten einde raad dan alleen de loonstrook die we hebben op dit moment, we hebben er verder nog niets van gehoord….hopelijk begrijpen ze daar dat we die nog niet Kunnen hebben.

25 Mei 2009:

Het risico voor ons wordt groter en groter nu de oproep van het deskundigenoordeel nog steeds weg blijft.

Uiteindelijk hebben we onze advocaat daar over geraadpleegd en deze heeft ons het advies gegeven om navraag te doen bij het UWV wat de status is van die aanvraag.
Natuurlijk hebben wij haar raad opgevolgd en zijn aan het bellen gegaan.
Maar dat is pas echt een lijdensweg, we hebben 5 dagen achter elkaar gebeld en iedere keer kregen we een nieuw iemand aan de lijn van het UWV.

En iedere keer zei deze persoon niets te kunnen vinden en dat hij/zij ons de volgende dag terug zou bellen als het uitgezocht was.
Nooit belde iemand dan ook maar de andere dag terug…..
We hebben zelf steeds weer gebeld op 25, 26, 27, 28 en 29 Mei!!
Op vrijdag 29 mei zijn we het zo zat geworden dat we uiteindelijk een officiële klacht hebben ingediend bij het UWV!
Hopelijk heeft dit dan misschien resultaat dachten we, want op vrijdag 29 mei zeiden ze dat ze vanwege de Pinksterdagen pas op Dinsdag daarna terug zouden bellen.
U begrijpt het al….die dinsdag heeft ook niemand terug gebeld.

Tot onze opperste verbazing kregen we op zaterdag 30 mei toch plotseling die uitnodiging van het UWV om voor een Deskundigenoordeel te komen.
In de brief staat dat mijn man moet komen op 4 juni 2009.
Dat mijn man een legitimatie moet mee brengen en eventueel medicijnen die hij slikt.Onbegrijpelijk, vijf dagen lang hadden we gebeld, niemand kon iets vinden en vanuit het niets kwam daar toch ineens die uitnodiging….echt ongelooflijk.
Blijkbaar werken ze daar allemaal langs elkaar heen.
Maar we zijn dankbaar dat we nu een concrete datum hebben.

wat dat allemaal inhoud en hoe het Deskundigenoordeel verlopen gaat,
leest u in 9.Consult Deskundigenoordeel…….

7.Gesprek werkgever!

jun27

Gezien het gesprek wat we in het vooruitzicht hebben stijgt de spanning.

Wij beide hebben weinig vertrouwen, maar zullen toch ons best doen dit tot een goed einde te brengen.
Wel ben ik vast van plan om alle aantekeningen die we gemaakt hebben van die ellendige pesterijen mee te nemen.
Ik ben bang dat als ik dat niet doe ik zo zenuwachtig ben dat ik misschien niet meer uit mijn woorden kan komen, en voor mijn man wil ik mijn uiterste best doen dat er eindelijk gerechtigheid komt.

Dinsdag 12 Mei 2009:

We hebben beide bijna geen oog dicht gedaan en mijn man is verschillende keren onwel geworden morgens, waarschijnlijk is de spanning daar de oorzaak van.
De spanning en stress is enorm en hij voelt zich ellendig en ziek.
Als ik hem zie zitten weet ik mij geen raad, hij ziet er echt niet meer uit.

Om kwart over één zijn we samen op weg gegaan naar zijn werkgever op het bedrijf, daar we er om half twee moeten zijn en we zeker op tijd willen zijn.
Daar aangekomen zijn we naar het kantoor van de werkgever gebracht.
Tot mijn verbazing zat daar alleen de werkgever en de chef en er was niemand van arbodienst aanwezig.
Daar had ik totaal geen rekening mee gehouden, het voorstel is af gekomen van de arbodienst, dus eigenlijk nam ik gewoon aan dat er iemand van deze dienst bij aanwezig zou zijn.
Het eerste wat mij opviel was dat de werkgever de houding onmiddellijk aannam dat hij vind dat er helemaal geen conflict bestaat en hij zei dat ook meteen.
Deze ging onmiddellijk in de aanval naar onze kant toe, dat imijn man dan maar moest vertellen wat volgens hem een vermeend conflict zou zijn daar hij er geen ziet.
Dus mijn man zei hem dat er wel degelijk een conflict is en dat hij hem schandalig behandeld en heeft behandeld.
Het voorbeeld wat hij hem toen zei was de brief met het voorstel wat totaal anders was op papier als het voorstel wat hij mij mondeling gedaan had samen met zijn advocaat.

Hij zei hem dat hij het echt heel erg vindt dat daar in staat dat als het U.W.V mijn ontslagaanvraag niet goed keurt dat hij daarin gezet had dat we overeen waren gekomen dat hij dan toch ontslag zou nemen omdat hij dat nooit gezegd heeft.
De werkgever zei toen heel pissig, dat mijn dat wel gezegd had maar het is op zeker een leugen, hij zou dat toch nooit zeggen in de positie waarin hij verkeert met zijn leeftijd en medische achtergrond!
Waarop ik het zat werd en de chef aansprak omdat deze ook aanwezig was toen dat voorstel aan mijn man gedaan is.
Deze begon te draaien en de werkgever aan te kijken waarop ik het hem nogmaals vroeg.
De chef zei toen weleens waar met duidelijk tegenzin dat nou ja, hij heeft het niet gezegd.maar we hebben dat op deze manier begrepen.
Waarop de werkgever het woord nam en zei maar bovendien is het voorstel op papier niet verkeerd en jullie advocaat had een bezwaar in horen te dienen naar onze advocaat.
Waarop ik zei, dat, dat helemaal niet kon omdat we nog geen advocaat hadden op dat moment, maar dat we zelf onmiddellijk de eerste werkdag (maandag 23 maart 2009)op aanwijzing van een meneer van de bond aangetekend aan zijn eigen advocaat hebben laten weten dat mijn man niet akkoord gaat met het voorstel zoals hem is toegestuurd, daar het afwijkt van het mondelinge voorstel, en niet akkoord ga met de ontslag aanzegging.
De wekgever antwoordde toen dan had je om uitstel moeten vragen nadat ik er nog achter zei dat we ook geen tijd hadden gekregen om ook maar met iemand te overleggen.
In die brief staat immers dat hij uiterst maandag 23 maart terug moet zijn ondertekent en wel, en dat ik er met niemand over mag praten.
We hebben deze brief pas op vrijdagmiddag 20 maart gekregen en dan komt gelijk het weekend waarin ik nergens informatie kan vragen (zie eerste verslag).
Waarop de werkgever antwoordde letterlijk de post hoort morgens bezorgd te worden, volgende vermeende incident.

Hij wilde er duidelijk verder niets meer over zeggen!
Ik heb hem toen gevraagd waarom hij mijn man als een kleine jongen weg laat sturen, keer op keer terwijl hij al aan het werk was aan zijn werkbank.
Waarop hij antwoordde dat het als een volkomen verrassing kwam dat mijn man weer aan mijn werk was gegaan.
Ik zei hem dat ik dat niet begrijp daar er in de brief van zijn eigen advocaat staat dat als mijn man niet op het voorstel uiterst maandag zou ingaan hij zich onmiddellijk weer moet melden op zijn werk!
Wat hij ook gedaan heeft op dinsdag 24 maart daar we eerst naar de bond moesten voor een intake gesprek op maandag.
Hij zei daarop, dat mijn man dan maar eerst had moeten melden per telefoon, dat hij weer aan het werk zou gaan, en dat hij niet alles weet wat zijn advocaat in die brief heeft gezet.

Waarop ik zei dat het een hele vreemde zaak is als hij beweerd niet te weten wat er in die brief staat, omdat wij aannemen dat daar eerst over gesproken is tussen de werkgever en zijn advocaat.
Hij zei, hij blijft erbij dat ik eerst ook nog had moeten opbellen.Een heel onzin verhaal vind ik, omdat hij zeker ook een kopie had gehad van deze brief lijkt mij!
Van de tweede dag dat mijn man naar huis is gestuurd beweert hij niets te weten terwijl de chef tegen mij beaamde dat, dat wel is gebeurt in dit zelfde gesprek.
Het gesprek werd grimmiger en grimmiger, daar hij steeds onwaarheden zei en deed of alles er niet toe doet.
Toen hij ons niet mee kreeg in zijn onwaarheden begon hij te vloeken en te schelden.
Hij begon ons toen met bedrijfcijfers om de oren te gooien waar we niets van snappen en zei dat er nog meer mensen ontslagen zullen worden.
Ook zei hij heel nadrukkelijk dat er een grote kans bestaat dat mijn man eind van de maand geen vakantiegeld uitbetaald krijgt, omdat dat er niet is.Ik ben er maar niet verder over gegaan, want steeds als ik iets probeer uit te leggen begint hij zijn stem te verheffen en laat mij niet uitpraten.
Voor het grootste deel is hij dan ook zelf alleen aan het woord.
Ik heb nog even geprobeerd om over het incident te praten van die koffie (Vervolg Verslag 3).
Maar dat was helemaal niet te doen, hij voelde zich enorm aangesproken en begon gelijk met grove woorden, ik begrijp dat wel een beetje want het is zijn dochter die daar bij betrokken was.
Hoewel mijn man nogmaals wel gezegd heeft nooit iemand uit te schelden met erge ziektes en dat ook niet gedaan heeft was hij totaal niet voor rede vatbaar en hoorde alleen zichzelf.
Hij zei zelfs dat het een gunst is koffie te krijgen en dat hij dat niet verplicht is.
Waarop ik hem attent maakte op de maatregelen brief die hij zelf aan mij gestuurd had met de koffietijden, maar dat veegde hij onmiddellijk van tafel.

Kort daar voor had mijn man namelijk de zoveelste maatregelen brief gekregen waarin precies staat wanneer wel en geen koffie gedronken mag worden.

Daarna begon hij nog over allerlei dingen in het verleden en zei dat mijn man al eens gezegd zou hebben dat hij aan het solliciteren was naar een andere baan, mijn man zou dat gezegd hebben….laat mij niet lachen!
Natuurlijk heeft hij dat niet gezegd en nooit gezegd, in zijn positie met mijn medische verleden was hij al blij om überhaupt een baan te hebben.
Zo beschuldigde hij hem van nog het één en ander, mijn man heeft nog geprobeerd zich zelf te verdedigen maar hij viel hem steeds in de rede dus hebben we uiteindelijk het hele gedoe van hem maar over ons heen laten komen en niets meer terug gezegd!

Op een gegeven moment toen hij uitgeraasd was zei hij geen tijd meer te hebben en heeft het gesprek beëindigd.
Waarop wij opstonden en naar buiten liepen, tot onze verbazing liep hij achter ons aan en hield ons buiten staande.
Hij zei toen en als het dan niet helemaal goed zou zijn gegaan excuus daarvoor.
En als hij weer werk had dat mijn man weer terug kon komen en dat hij het ook allemaal erg vondenz
Daarna zijn wij maar weg gelopen Zonder er verder op in te gaan, want tja na al die ellende en leugens en zijn gevloek en gescheld tijdens dat gesprek begrepen wij er nu helemaal niets meer van.
Deze man had in een korte tijd zoveel tegenstrijdige dingen gedaan en gezegd, voor mijn man en mij eigenlijk alles aan elkaar gelogen dat we beide dachten, Help…. hoeveel gezichten heeft deze man.

Onze angst dat dit een nutteloos gesprek zou worden is helaas uitgekomen.
Jammer genoeg zijn we ook niets wijzer geworden en thuis gekomen totaal leeg en uitgeput heeft mijn man geprobeerd een uurtje te slapen daar hij de hele nacht wakker was geweest, wat natuurlijk niet lukte omdat hij overloopt van emoties.

Achteraf hoorde we van onze advocaat dat dit helemaal geen Mediation
gesprek was, maar iets wat hij zelf op touw had gezet.

Blijkbaar heeft hij het advies van zijn eigen arbodienst opzij geschoven, hij wilde er zeker geen pottenkijker bij.Ik heb geen idee hoe we nu verder moeten en ben totaal moedeloos en raak van binnen echt op.
Ook ik kan niet eindeloos incasseren en mijn zenuwen gaan mij nu echt parten spelen.
In oktober vorig jaar ben ik mijn moeder verloren, ik mis haar nu dubbel hard, wat zou ik nog graag even met haar hier over gepraat hebben.
Vanaf nu kunnen we alleen wachten op de definitieve uitslag of het ontslag is goed gekeurd door het UWV, en wachten tot mijn man opgeroepen wordt voor het Deskundigenoordeel.

Hoe dit verder gaat kunt u lezen in, 8.Ontslag Goed Gekeurd…..

Mijn kijk op het leven

Gedichten, armoede, Nederland, regeringsbeleid, pijnlijk ontslag, Gre Hulspas,politiek,alzheimer,dementie,ouderen, ziekenfonds